Jeżeli zręcznościówka przykuła na długi czas do monitora takiego starego, lubującego się w przygodówkach grzyba jak ja, to musi być wyjątkowa. Bez bicia przyznam, że w życiu dłużej grałem na PC ledwie w trzy platformówki. Były to Abe's Odyssey, Pandemonium i właśnie Earthworm Jim. Ten ostatni oferuje nam godziny wyśmienitej zabawy, zapewnionej przez odpowiedni poziom trudności [dość wysoki] i niskie wymagania sprzętowe. Gra będzie śmigać u każdego, kto ma komputer na tyle sprawny, by przeglądać najnowszy numer zina SS-NG. To chyba niewiele? Odłóżcie więc najnowsze hity na półkę, zabarykadujcie się w pokojach, odłączcie telefony i odpalcie siedmioletnie już dziecko firmy Activision. Ręczę głową, że warto.

Underneath your clothes, there's an endless story...

Rozpoczynamy grę w Junk City. Ten etap rozgrywki jest prosty i do ukończenia go wystarczy naszej dżdżownicy pistolet maszynowy i bat sklecony z własnego ciała. Z czasem jednak robi się coraz trudniej, i gracze bez długiego stażu w tego typu grach będą z bezsilnością katować klawiaturę, próbując po raz kolejny przejść do następnego etapu [ja miałem duże problemy już na trzeciej z dwudziestu plansz]. Całe szczęście na ratunek przychodzi nam coraz to większy arsenał śmiercionośnej broni, z działami plazmowymi i rakietami samonaprowadzającymi na czele [znawców tematu przepraszam za tą wulgarną profanację i brak profesjonalizmu w nazewnictwie].

Reksio! Siad! Ale już!

Nie będzie niczym odkrywczym, gdy powiem, że w Earthworm Jimie, jak w każdej plaformówce, najbardziej liczy się refleks [przypominają mi się własne wymówki, gdy szalejąc na swojej amidze w cannon fodder wmawiałem mamie, że to kształcące, bo poprawia szybkość reakcji]. Jeżeli więc partia szachów bez ograniczeń czasowych z komputerem przyprawia cię o drżenie rąk, masz dwa wyjścia. Albo zrezygnować z tytułu [nie polecam], albo zastosować się do porad, które znalazłem w sieci - naprawdę ułatwiają rozgrywkę. Oto one:

• Pozostawaj w ruchu - ruszający się Jim jest trudniejszy do trafienia
• Strzelaj krótkimi, częstymi seriami - zaoszczędzisz potrzebną później amunicję
• Zwracaj uwagę na wszelkie haki, półki skalne, kolce - o wiele z nich możesz się zaczepić i wyjść z wydawałoby się beznadziejnej sytuacji [należy w taki punkt uderzyć biczem, Jim sam przerobi go na huśtawkę]

• Gra najeżona jest sekretnymi bonusami - rozglądaj się uważnie, bo nietrudno je przeoczyć
• Co level przystępować będziesz do wyścigu z Psy-Crow'em. Jeżeli go wygrasz, Crow nie będzie ci utrudniał życia w następnej planszy. Zadbaj więc o to, żeby w miarę możliwości z wyścigów tych wychodzić zwycięsko

Trudno uwierzyć, ale to jest pierwszy boss w grze

• To platformówka, nie strategia turowa. Cały czas idź do przodu, zostawanie zbyt długo w jednym miejscu może skończyć się tragicznie [spadające kamienie, lawa i inne miłe bonusy czekające na nas w późniejszych etapach gry]
• Czasem warto trochę pomyśleć - a konkretniej w przypadku starcia z bossem na końcu każdego etapu. Mało który padnie, gdy po prostu wpakujesz w niego wymaganą ilość ołowiu [plazmy]. Na ogół trzeba obrócić przeciwko niemu jakiś element otoczenia, czy też nawet jego własną broń

Mając za sobą takie szkolenie powinienneś w miarę bezboleśnie przeprowadzić Jima przez wszystkie czekające go przygody. Ferie zimowe w pełni, szkołą - póki co - przejmować się nie trzeba, można więc [a nawet należy] poddać się lekkiemu odmóżdżeniu przed ekranem komputera. Jim jest do tego jak znalazł. Tym bardziej, że sterowanie robalem jest bardzo proste i intuicyjne [wystarczają strzałki i trzy klawisze, grać można też na joystick'u].

Bouncing to the wild wild west...

Podsumowując, miłośnicy gatunku Earthworm Jima na pewno już znają, bo to klasyk i pozycja dla nich obowiązkowa. Reszta natomiast niech spróbuje swych sił i wcieli się w rolę nieprzeciętnej dżdżownicy - jednak i zręcznościówka może mieć swój czar...

7.5/10

PS. Jako rzecznik prasowy Earthworm Jima dementuje plugawe pogłoski, jakoby mój klient miał cokolwiek do czynienia z tą zgrają barbarzyńców z serii Worms.